16 مهر ماه (8 اکتبر) روز جهانی کودک در ايران است. متاسفانه هنوز در دنيا روزى مشترک براى کودکان وجود ندارد. اما در این جهان کودکانی وجود دارند که حتی از حداقل امکانات زندگی بی بهره هستند.
سئوالاتی چند همیشه اذهان بشریت مترقی را به خود مشغول داشته است: چه کار باید کرد که یک زندگی شاد٬ مرفه٬ همراه با امنیت برای کودکان فراهم شود؟ چرا در جهان امروز کودکان مجبور به کار کردن هستند و چگونه باید کار کودکان ممنوع شود؟ چه کنیم که کودک آزاری برای همیشه از میان برود؟ تا به کی میبایست شاهد ضرب و شتم کودکان توسط کسانی باشیم که خود را مالک این کودکان می دانند؟
آزار جسمی٬ که از موارد محرز کودک آزاری است٬ خصوصا در جامعه اسلام زده ایران به یک معضل تبدیل شده است. کودکان اولین قربانیان فقر و فلاکت و نابرابری در جامعه سرمایه داری هستند. ما در این جوامع با طیف وسیعی از کودکان خیابانی مواجه هستیم که همواره مورد اذیت و آزار جسمی و جنسی قرار میگیرند. به جرم بزه کاری روانه بازداشتگاه ها میشوند. بعد از آزادی نیز چوب تحقیر همواره آزار دهنده آنان میباشد. چه بسا طعم تلخ این آزارها و حقارت ها را تا آخر عمر با خود یدک می کشند.
بشریت مترقی بدرستی پاسخ علت این چراها را دریافته است. میداند تا زمانی که سود و کار مزدی اساس فعالیت نظام های اقتصادی سرمایه داری را تشکیل میدهد٬ نه تنها آزار کودکان٬ بلکه توهین و بی حرمتی به انسان؛ فقر و فلاکت و نابرابری وجود خواهد داشت. باید این نظام مبتنی بر بهره کشی را برانداخت. باید اساس انسان باشد و کرامت انسان. باید دست مذهب را از زندگی آدم ها کوتاه کرد. کودکان بایستی با افکاری آزاد و بدون هر قید و بند مذهبی زندگی و رشد نمایند. شاد زیستن حق آنان است. کودکان انسان هستند و اساس نیز انسان است.
روز جهانی کودک مبارک! *
